Haberi kimin yönettiğine bakın, dünyayı yöneteni bulursunuz. Bu nedenle hiçbir haberi bilgi kaynağı olarak görmemeli. Aksine bir mermiden sakınırcasına sakınmalı...
Amaçlarına erişmede medyanın çok etkin bir araç olduğunu fark eden sermaye yahut Yahudi baronlar, haham Rasharon (1869)'un nasihatini de dinleyerek, maden ve petrol şirketlerinin yanı sıra, gazete ve dergileri de ele geçirmek için bin bir dalavere çevirirler. Başarırlar da…
Medya denildiğinde pek çok kimsenin aklına haber ajansları gelmez. Görünürde haberi sunanlar gazete, radyo ve televizyonlar olsa da, haberi yönetenler haber ajanslarıdır.
Etkin bir haber ajansı, bir haberle, bir ülkeyi hatta bütün dünyayı bir anda etkisi altına alır. Bu gerçeğin farkında olanlar, haberlerin kendi onayları olmadan kitlelere ulaşmasını engellemek için örgütlenirler…
Haber ajansı denildiğinde küresel anlamda AP (Associated Press), Reuters ve AFP (Agence France Presse) akla gelir.
1846'da New York'ta kurulan ve dünyanın en geniş abonesine sahip olan Associated Press (AP) yaklaşık bir asırdır Yahudi tefeci Rockefeller'in kontrolünde. Faaliyetlerini 1938-2004 arasında Rockefeller Center'da yürüten ve yaklaşık 15 milyar dolarlık gelire sahip olan AP, 2004'te yeni binasına taşınır.
1851 yılında Yahudi Paul Julius Reuter tarafından kurulan Reuters, artık küresel tefeci Rothschildlere ait. Londra merkezli şirketin yıllık geliri 8 milyar dolar civarında ve 20 bin dolayında çalışanı var.
Fransız haber ajansı olarak tanınan Agence France Presse (AFP)'de Yahudi Charles Louis Havas tarafından 1825'de kurulur. Emmanuel Hoog tarafından yönetilen AFP ile Reuters'in logolarındaki benzerlik calibi dikkattir. Önce özerkleşen, sonra özelleşen ajansın önemli ölçüde Rothschildlerin Fransız kolunca kontrol edildiği bilinir.
Son yıllarda Türkiye'ye yönelik savaş açan, “CHP'ye oy verin” diyen ve Erdoğan'ı “sonun Menderes gibi olur” diyerek tehdit eden The Economist ve Financial Times (FT)'in yanı sıra, The Times'da Rothschildlerin… Hürriyet'i Türklerin sananlar, bunları da İngilizlerin sanır.
Rothschildlerden söz etmişken, malum ahlaksız -sözde- mizah dergisi Charlie Hebdo'nun da onlara ait olduğunu not edelim. Saldırıdan bir ay önce, Rotschild ailesince satın alınan dergi, rolünü oynadıktan bir ay sonra da kapatılır.
Washington Times, Budist Moon tarikatına ait iken, Herald Tribune ve Dail Mail de Budist bir ailenin.
Ünlü New York Times yine bir Yahudi olan Arthur Sulzberger'e ait. Filistin'in her yerini İsrail toprakları olarak gösteren ve Rockefeller'in kontrolündeki National Geographic'i hakkında Fransız düşünür Micheal Foucault şöyle diyor: “Batılı olmayan insanların gözetlenmesini sağlayan ve uluslararası güç ilişkilerinin kılcal damar sisteminin bir parçası!”
Yine sahipleri Yahudi olan L'express ve Le Figaro, Newsweek, Bild, Sun, Michael'ın Bloomberg'i, Murdoch'un News, Fox, Sky ile Hıristiyan Siyonist Ted Turner'in CNN ve Time gibi aklınıza gelen pek çok yayın organını da ekleyin bu listeye…
Ülkemizdeki dönme gazeteciler bunların kimliklerini yakından bilir. Ancak pek çok vasat gazeteci, siyasetçi ve işadamının, bu ajanslar ve diğer küresel gazetelerin sahipleri ve hedefleri hakkında, bilgi ve fikir sahibi midirler, emin değilim.
Malum, Türk medya organlarının pek çoğu, çift kimlikli kimselerin elinde ve kabul etmeliyiz ki, önemli ölçüde de yabancı kontrolünde. Bu yayın organlarında işler bir kurgu dâhilinde sürüyor.
Kamu yayıncılığı yapan Anadolu Ajansı (AA) ve TRT'nin son yıllardaki değişimi elbette memnuniyet verici olmakla beraber, rakiplerle mukayese edildiğinde kat edilmesi gereken büyük bir yol var önlerinde...
Haberin gücünün farkında olan Gülen örgütünün en güçlü olduğu alanlardan biri de medya... Hâlâ yeni yayın organlarını devreye sokan, pek çok kişiyi kendi safına çekmek için büyük paralar teklif eden bu örgütün, ilk yaptığı işlerden biri de (1994'de) haber ajansı kurmak olur.
Aslında bilmemiz gereken şey, silahla mermi arasındaki bağ ne ise, yayın organları ile ajanslar arasındaki bağda öyle.
Unutmayın iyi işlenmiş bir haber, en etkin kurşundan daha öldürücü olabilir! İyi tasarlanmış bir haber, insanlığın bilincini, geleceğini tarumar edebilir.
İki notla bitirelim yazıyı... İlki, yayıncısı kim olursa olsun, hiçbir haberi üstün körü okumayın! İkincisi ise parası olan pek çok Müslüman zenginin, taammüden tasarlanmış medya organına sahip olmalı. Aslında bu onlar için bir vecibe. Ama bir şartla... O şartı, bir yayın organına sahip olmak isteyen olursa ona aktarırım.
